บทที่ 24 พลาดพลั้ง (100%)

“ฉันบอกให้เธอหยุด! หยุดบ้าสักทีสิโว้ย!”

หมอหนุ่มตะคอกลั่นอย่างเหลืออด พลางซัดหมัดเข้าที่ผนังจนเลือดซิบ เฉียดลำคอระหงไปเพียงนิด ทำเอาคนเมายาสะดุ้งเฮือกไปวูบหนึ่ง แต่ไม่นานก็จ้องเขาตาเยิ้ม แล้วโผเข้าหา จนเขาต้องกลอกตาขึ้นฟ้าด้วยความหงุดหงิดงุ่นง่าน ครั้นจะดันตัวออกห่างแม่เจ้าประคุณก็ผวาตาม พอเขาสะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ